De ‘Broederschap der lange voorvorken’…..

Ze hebben altijd een speciaal plekkie in mijn motorhart gehad……en eigenlijk hebben ze dat nog steeds; de Zweedse MC’s die mij in mijn eerste motorjaren kennis hebben laten maken met het échte ‘bikersleven’ en ‘bikersgevoel’. Natuurlijk zit zoiets al in je genen, maar toen ik in 1972 voor het eerst met deze clubs kennis maakte, gedurende een trip (achterop want ik was nog een jaartje te jong om zelf te sturen) met ‘het Syndicaat’ naar het roemruchte Zweedse Smokey Camp träff, was ik gelijk verkocht. Deze motorbro’s lieten zien hoe je kan feesten, zonder ook maar één wanklank …..tenminste volgens hun (en mijn) normen !

Ik heb het hier over een inmiddels al flink belegen Zweeds trio: De Sofia Hogs MC vieren in 2018 zelfs al hun 50-jarig bestaan en waren in 1968 de eerste échte Zweedse (en zelfs Europese) chopperclub die werd opgericht. Ja, de Hells Angels bestonden natuurlijk ook al in ons eigen 020, maar die kregen pas begin zeventiger jaren hun officiële status. De Stockholmse Sofia Hogs zijn dus de Europese grondleggers van de broederschap der lange voorvorken. De lange voorvork, welke door de jaren heen typerend is gebleven voor de Zweedse chopper. Anders dan in eigen land is het hebben van een eigen clubhuis voor motorclubs in Zweden zo vanzelfsprekend als alcohol in bier. Groot is de club geworden door haar status en uitstraling, maar nooit door hun ledental. Vijftien tot twintig leden is heel normaal voor een Zweedse club…….meer heb je er niet nodig is hier het gepredikte evangelie, dat zorgt doorgaans alleen maar voor onrust, roddel en achterklap !

In Mölndal – bij die andere grote Zweedse stad; Göteborg (speek uit Jutteborje) – huist de club die in 1971 de colors op de rug naaide: Mothers Freak MC. Hier hebben ze een pracht clublokaal, uiteraard met werkplaats. In de wintermaanden organiseren de Freaks (net als overigens veel andere clubs) jaarlijks een Swap Meet, waar onderdelen, bikers-memorabilia en vooral veel sterke verhalen van eigenaar wisselen. Zo kom je die lange motorloze Scandinavische winter toch ook door ?! Samen met de Sofia Hogs zijn de Freaks – met hun fantastische lijfspreuk Mothers told us to be good, but she’s been wrong before – de vaste waarden in het korte Zweedse motorseizoen. Mothers Freak MC heeft een ledental dat schommelt tussen de twintig en dertig leden.

Freaks early seventees………

Daar waar veel veerboten uit Duitsland aankomen – in het zuidelijk gelegen Trelleborg – richtte toenmalig president ‘Gulash’ in 1970 een motorclub op met de naam Huggarna MC. Zo’n veertig leden telt de club nu anno 2017, in de beginjaren waren dat er ongeveer dertig. Ook hier zijn clubhuis (overnachten is mogelijk) en werkplaats aanwezig. Midden in het bos, waar de club haar naam aan dankt. Bij Huggarna MC zijn overigens ook vrouwen als full member aanwezig.

Huggarna, early seventees…..

Na inschepen op de veerboot (TT-Linien) in Travemünde ging het zo dus in 1972 voor mijn eerste Smokey Camp richting Trelleborg. De veerboot werd al snel omgedoopt in ‘Hikkie 1’, een week later kreeg de veerboot van het Zweedse Norrtälje naar het Finse Turku de naam ‘Hikkie 2’ toebedeeld. Nadere uitleg lijkt mij overbodig. Samen met Huggarna MC reden we voor mijn eerste Smokey-ervaring naar Anderstorp, waar ik dus ook kennis maakte met de Hogs en Freaks. Prachtig die Zweedse clubs, altijd een (bij voorkeur zwarte) hurse – gevuld met minimaal een flinke hoeveelheid Pripps Blå (de Zweedse Heineken) – achter de bikes als sluitwagen en altijd zo’n prachtige clubtent bij zich, waar het hele collectief letterlijk – en figuurlijk – in om kan vallen. Nog 18 keer ben ik teruggegaan naar Smokey Camp, elk jaar was weer een belevenis. In 1991 viel het doek voor dit prachtige treffen. Zweden ben ik altijd trouw gebleven, het is nog steeds mijn favoriete toerland. Met dank aan het Zweedse Trio !

ZOOT

Still goïng strong…….