We hebben op dit ronde bolletje, dat we voor het gemak ‘de aarde’ noemen, zeven werelddelen. Afrika, Antarctica, Australië, Azië, Europa, Noord-Amerika, Zuid-Amerika in alfabetische volgorde.

Antarctica is voor de meeste onder ons onbekend terrein. Afrika hebben we – en velen met ons – al helemaal leeggeroofd. Geen eer meer aan te behalen en nog lopende investeringen en ontwikkelingshulp verdwijnen voor het grootste gedeelte in de verkeerde zakken. Zuid-Amerika hebben we al zoveel mogelijk leeg gesnoven, maar is uiteraard nog altijd een gewaardeerd leverancier van geestverruimende producten. Australië zal ook onder Koning Charles III een beetje de ver van m’n bed show en het vreemde – maar mooie en avontuurlijke – eendje in de wereldbijt blijven. De échte wereldheersers, de mannen met de centen, de ‘rulers of this world’, wonen toch in Azië, Europa en natuurlijk Noord-Amerika. De ‘gezelligste’ familie in Saudi Arabië is alleen al rijker dan de andere 29 mensen die in de lijst van 30 rijkste mensen op deze aardkloot staan.

Qua politieke heerschappij hebben we een variant op de ’big five’ uit Afrika: De ‘big six’ !! Joe Biden, Xi Jinping, Salman bin Abdoel Aziz al-Saoed, Kim Jong-un, Ursula Gertrud barones von der Leyen en natuurlijk die vermaledijde Vladimir Putin. Nu zou ik aan geen van deze zes mijn motor uitlenen, maar bij Vladimir Putin zou ik toch nog het meest gerust er op zijn dat ik mijn wonder op wielen ook weer terug zou krijgen. Dit zijn dus de zes mensen aan wie politiek én wat betreft invloed gezien de meeste macht wordt toegeschreven. Ursula regeert met haar ‘Frans Timmermansklonen collectief’ Europa en doet dat in ieder geval in mijn ogen verrekte slecht. Daar is door menigeen al meer dan genoeg over geschreven. Joe, Xi, Salman, Kim en Vladimir heersen over hun land en de landen die onder hun invloedsfeer vallen met redelijk strakke hand en – op z’n zachts gezegd – niet altijd met inachtneming van mensenrechten, vrijheid van meningsuiting en gelijkheid. Ze hebben allemaal hun ‘eigen grenzen’ om het maar eens plastisch te verwoorden. Ursula en veel van de landen in haar invloedsfeer (ja, daar horen wij helaas ook bij) doen echter onder de noemer economische belangen gewoon zaken met de andere vier niet altijd even frisse gasten. Sterker nog; de top-3 qua inhumaniteit – Kim, Salman en Xi – kunnen heerlijk hun onfrisse gang gaan, zonder dat zelfs de wijsvingers van onze Ursula in hun richting wijzen. Tja, dan zijn de ‘moraalridders’ ineens niet meer thuis. In Qatar zitten we gewoon op de tribune, de meeste Kerst- en Sinterklaascadeautjes importeren we uit China en terwijl in Saudi Arabië het zoveelste doodvonnis wordt voltrokken, schuiven we gewoon diplomatiek bij deze ‘theedoeken’ aan voor het zoveelste alcoholvrije bacchanaal. Het is allemaal zo vreselijk dubbel. Selectieve verontwaardiging in optima forma.

Natuurlijk zijn er nog tientallen andere foute regimes op deze wereldbol. Die hebben echter alleen lokaal een negatieve invloed en/of spelen geen economische rol in het grote ‘wereldspel’. Niet interessant genoeg voor de wereldleiders. ‘Klein bier’, zoals ze dat tegenwoordig zo mooi omschrijven. Voor de ‘big six’ maakt het voor mij geen verschil of hun dodenlijsten veroorzaakt worden door direct geweld, of door het nemen (al dan niet bewust) van verkeerde maatregelen. Daar hebben we de laatste jaren toch genoeg voorbeelden van gezien. Ben ook heel benieuwd naar de reacties als China straks Taiwan binnenvalt. Denk dat de economische belangen dan ineens toch weer winnen van ‘selectieve verontwaardiging’.

Ach ja; Putin is lekker dichtbij toch ? De rest is – net als Australië – de ver van ons bed show. Communisten zijn alleen nuttig en handig als het er heel veel zijn op het moment dat je ze even echt nodig hebt. Ja toch…Jozef Stalin ?? Dan maakt het even geen ruk uit hoeveel miljoen doden je al op je geweten hebt.

Putin was een tijdlang best wel populair in Rusland. Boris Jeltsin ‘de sloper van Rusland’ – dankzij wie we in 1990 nog ruim 20 miljoen gulden ophaalden voor de actie ‘Help de Russen de winter door’ – had het land redelijk richting het randje van de afgrond geholpen. Met zijn vorm van liberaal-communisme wist Putin er weer een redelijke welvaart te creëren. Daarbij zelfs een stukje kapitalisme benuttend; kijk maar eens naar de oligarchen. Met de toename van corruptie bij de overheidsinstellingen (goh, lijkt Nederland wel), nam ook zijn dictatoriale drijfveer en verlangen naar het herstellen van de USSR weer toe. Zijn binnenlandse populariteit, de combinatie van genoemde factoren én zijn terechte vrees voor een te dichtbij komende NAVO, zijn feitelijk de oorzaak geweest van de inval in de omstreden Oekraïense regio’s. Allemaal helemaal niet zo moeilijk te begrijpen hoor. Laten we eerlijk zijn, ergens hebben we dit Rusland gewoon nodig. Al is het maar als tegengewicht voor de Verenigde Staten.