Ongetwijfeld heb je er al het nodige over gelezen, al valt de aandacht in de media betreffend het nieuwe voedingsschema voor bejaarden mij eigenlijk best wel tegen.
Woonzorgcentrum ‘Die Buytenweye’ in Delft maakte nog net voordat de bewoners elkaar een prettig nieuwjaar gingen wensen haar nieuwe dagelijkse menu voor deze bewoners bekend. Nu riepen we bij ons thuis vroeger altijd; ‘kom je uit Delft, dan heb je ze maar voor de helft’ en het zorgcentrum doet die oneliner eer aan. Afgewogen 150 gram aardappels en 150 gram (goedkope) groente. Uiteraard geen asperges o.i.d., want dat is budgettair natuurlijk niet te verantwoorden. Bij vlees of vis stopt de weegschaal al bij 80 en 100 gram. Een toetje betreft vanaf nu een scheutje vla of yoghurt uit een literpak en de dagelijkse soep gaat naar drie keer per week soep en dan wat wateriger dan U al gewend was, want naar de balletjes gaat U ook met een superfocusbril tevergeefs zoeken. Eet smakelijk !
Waar ik echt van schrik – hoewel ‘schrikken’ doe ik in deze maatschappij eigenlijk nergens meer van – dus waar ik toch nog een ‘beetje van opkijk’ zijn de reacties die ik overal lees op deze seniorenrantsoenering. ‘Die oudjes doen toch niks de hele dag, dus hebben ook niet veel te vreten nodig – ik heb straks geen pensioen, omdat die oudjes te lang leven – niet meer van nut, dan ook geen wensen meer hebben’; het zijn nog de meest vriendelijke ‘verwensingen’ richting bejaard Nederland. Toen ik opgroeide in de vijftiger en zestiger jaren (ja, ik ben beginnend deelnemer aan de doelgroep) waren mensen van 65 jaar nog oud. Dat was toch wel de uiterste leeftijd waarop je de wekker niet meer hoefde te zetten om naar de baas te gaan. Veel 65-plussers verhuisden met liefde naar een bejaardenhuis en probeerden daar met hun spaarcentjes nog een vorm van ‘vrij’ maar verzorgd leven te continueren. In mijn herinnering zagen bejaarden er toen ook écht bejaard uit qua beweging, kleding, doen en laten. In ieder geval gunde je ze het allerbeste – een verdiende verzorgde oude dag – na een dienstverband van vaak 45 jaar of meer bij een en dezelfde werkgever.
Nederland lijkt klaar met bejaarden en dan bedoel ik met bejaarde 67-plussers, want dat is zo ongeveer de leeftijd waarop je tegenwoordig al half krom lopend van je welverdiende pensioen mag gaan genieten. Het is blijkbaar ook gelijk de leeftijd waarop je houdbaarheidsdatum is verstreken en je de maatschappij alleen nog maar tot last bent. ‘Soylent green’ de door mij al vaker aangehaalde dystopische sciencefictionfilm uit 1973 film waarin bejaarden tot hapklare blokken worden verwerkt is vijftig jaar later op een haar na werkelijkheid. De bejaarden van nu – de 80-plussers – zijn degenen die dit land na de oorlog weer hebben opgebouwd. Die Nederland voor jou en mij leefbaar, welvarend en vrij hebben gemaakt. Als dank daarvoor schijten we ze nu uit en zetten we ze bijna letterlijk op water en brood.
Zit er ook nog een andere kant aan dit verhaal. Ja, best wel ! Nu hebben mijn eigen ouders weliswaar helaas respectievelijk jong en jong-bejaard het aardse al voor het hemelse verruild en zie ik om me heen juist heel veel mensen van tussen de 60 en 70 omvallen, toch wordt men tegenwoordig behoorlijk veel ouder dan in de tweede helft van de vorige eeuw. Tegenwoordig brommen, fietsen of lopen veel bijna zeventigers en beginnend zeventigers nog lekker genietend in het rond op moeder aarde. 90 worden is niks abnormaals meer en zelfs de 100 is al geen reden meer voor een uitgebreid artikel in het plaatselijke leugenaartje. Bovendien zorgen al die ouderen voor een behoorlijke druk op ons toch al zwaar belaste (bedankt Den Haag) en bijna wegbezuinigde zorgsysteem. Dementie en als grootste factor in die sector Alzheimer neemt heel snel toe en drukt zwaar op de zorg.
Zelf begrijp ik niet waarom mensen heel graag 100 willen worden. Ik ken maar heel weinig 90-plussers die nog fysiek en psychisch van het leven kunnen genieten. Ja, ze zijn er wel en ik gun ze hun welzijn van harte ! Het gros van de 80-plussers wordt in meer- of mindere mate nooddruftig en is niet meer in staat om van het leven te genieten. Kwalen, pijnen, hulpmiddelen, medicijnen, oud worden is vaak helemaal geen pretje. Op zelf uit het leven stappen als je denkt ‘ik ben er wel klaar mee’ rust echter nog altijd een taboe. Euthanasie en dementie bijten elkaar aanhoudend. De pil van Drion is nog geen legale optie en natuurlijk kleven daar risico’s aan, maar tegenwoordig loop je al risico als je gewoon je voordeur opendoet. Zelfmoord op leeftijd is strafbaar (waarmee ?) en hulp hieraan ‘kan’ ook in 2023 nog als strafbaar worden uitgelegd.
Dat is dus de andere kant. Maar ondanks deze andere kant gun ik niemand het menu van Woonzorgcentrum ‘Die Buytenweye’ en schaam ik me voor het tekort aan respect voor ouderen dat me tegemoet golft als ik de reacties in de media lees over deze seniorenrantsoenering. Ga je schamen, of nog beter: Ga eens bij je opa en/of oma op bezoek en biedt je welgemeende excuses aan voor je – hopelijk tijdelijke – acute hersenverklontering.
Woonzorgcentrum ‘Die Buytenweye’ heeft zelf inmiddels begrepen en aangegeven dat deze brief communicatief nu niet bepaald een pareltje in hun historie is en heeft hiervoor uitgebreid een excuus gedicht.
Boos ? Klop dan niet aan bij het (woon)zorgcentrum – geloof me, in de zorg doen ze hun stinkende best – maar rammel eens flink op de poort in Den Haag. Dit soort maatregelen zijn slecht het gevolg van falende politiek, van niet nagekomen afspraken richting de zorg ! Oja, op 15 maart kan je ook al iets doen: Niet meer op de zittende – of dirigerende – partijen stemmen.
Recente reacties