Er was eens een land met 12 provincies. Van Vikingen tot Spanjaarden hadden er in de geschiedenis al de baas gespeeld en nog niet zo lang geleden maakte het land zelfs vijf jaar deel uit van het Groot Germaanse Rijk. De ‘duvel en z’n oude moer’ hadden het land dus al geregeerd, rijk gemaakt, leeg geroofd en bevochten. Ergens aan het eind van de 16e eeuw had het land zijn eigen identiteit verkregen en vanaf die tijd werd het zo’n beetje ‘Nederland’ genoemd. Honderden jaren overleefde het land allerlei soorten regeringen van republiek naar Koninkrijk, maar tegenwoordig werd het land geregeerd door geheugen gestoorde mafklappers, klimaatgekkies, stikstofneuroten en ‘deugers’. Het ging niet goed met het land en het werd door veel buitenlandse regeringen al omschreven als narco-staat en corruptieparadijs.
De ‘leider’ van het land was een multifunctionele gespleten persoonlijkheid; politicus, clown, acteur en crimineel geboetseerd in één persoon, die de meest tegenstrijdige en onlogische acties ondernam. Zo criminaliseerde hij bijvoorbeeld voor zijn land hard werkende mensen (militairen, brandweerlieden, zorgpersoneel) als deze ook maar enig contact hadden met – in zijn ogen – door hem zo gedefinieerde criminele motorclubs, maar schudde hij zelf met een vriendelijke lach op het gezicht wél een wegens cocaïnesmokkel veroordeelde en op de Interpol-opsporingslijst staande ‘bevriende’ politicus (Ronnie Brunswijk) de hand én mensen die hij notabene zelf als ‘crimineel’ omschreef. (Poetin, Erdogan, Trump e.v.a.)
De bevolking snapte zelfs nog zo weinig van hun eigen regering dat ze niet eens meer wisten welke kant van de nationale vlag eigenlijk de bovenkant was. In één van de provincies was men hierover zo ontevreden dat men eigenlijk terugverlangde naar ‘andere tijden’. De provincie Groningen, die al aardig door de overheid was leeggeroofd en zich niet serieus genomen voelde door diezelfde regering, wilde zich eigenlijk weer aansluiten bij de vorige machthebber; Duitsland.
Ja, veel Groningers voelden zich eigenlijk lekkerder als provincie van Duitsland. Allebei een vette associatie met gas….wat wil je nog meer ? (geintje he, voordat als die ‘deugers’ weer aan de telefoon hangen) Gewoon lekker goedkope benzine en betaalbare energie, een lekker groot ‘vaderland’, geen gezeik over een koe te veel in de wei en in plaats van Amsterdam wéér Berlijn als hoofdstad. Tenslotte ‘ging er niets boven Groningen’. Die Duitsers wisten bovendien wel hoe ze een muurtje moeten bouwen, dus al die – door gaswinning veroorzaakte – scheuren in de woningen zouden ook nog eens goed worden aangepakt. De meeste Groningers wilden dus weer Anschluss bij ‘Jurmanie’ ! Nou, dat gaf uiteraard wel wat gerommel in de provincie én het land. De regering probeerde zelfs met geweld de opstandige provincialen weer onder de duim te krijgen, maar de Groningers gaven niet op. De Duitsers kregen er lucht van en besloten de Groningers een handje toe te steken. Waar ze in 1940 vooral bij Arnhem/Westervoort, Doesburg, Zutphen en Deventer de aanval inzette, deden ze dat in de nazomer van 2022 bij Eemshaven en Ter Apel, want daar hadden ze gelijk een mooi kampement in handen. Tja en toen de hoge heren ruzie gingen maken vielen er helaas – zoals zo vaak bij gewapende conflicten – veel onschuldige slachtoffers. Een aantal nog vaderlandsgezinde Groningers vluchtte in allerijl de provincie uit. Nee, niet naar een van de andere provincies, België, Luxemburg, Engeland of Frankrijk, maar naar het ruim 2000 kilometer verder gelegen Portugal. Er was ze beloofd dat ze daar gratis zouden mogen wonen en ook nog zakgeld toe zouden krijgen. Die rare Portugezen boden zelfs aan om hele woonwijken voor ze bouwen en werk krijgen was er ook geen probleem.
Terwijl de Nederlandse regering militaire hulp inriep van grootmachten als de Verenigde Staten, Rusland en Turkije om de Duitse ‘terreur’ aan te pakken, besloten héél veel Nederlanders uit die andere elf – militair gezien – veilige provincies om ook maar massaal naar Portugal te vluchten. Zo’n kans zouden ze niet gauw meer krijgen om het eigen corrupte regime te ontlopen. Om bij de Portugese grens een goed verhaal te hebben, besloten ze om net te doen alsof ze uit een geweldige democratische welvaarstaat waren weggevlucht en ternauwernood waren ontkomen aan de allesvernietigende oorlogsmachine Duitsland. Geef ze eens ongelijk.
Net voordat ook de Friezen weer een eigen Friese Republiek wilden uitroepen, kwam er gelukkig een olifant voorbij met een héle lange snuit en…..ja hoor; die blies het hele verhaaltje uit !!
(uiteraard berust elke gelijkenis of overeenkomst met andere verhalen, personen en/of landen zoals – en ik noem bijvoorbeeld gewoon willekeurig – Oekraïne op louter toeval)
Recente reacties