Nee, die bestaat niet. Een wereld met gelijke rechten en gelijke kansen voor iedereen. Een wereld met respect voor elkaar en elkaars mening. Een wereld met volksvertegenwoordigers die ook daadwerkelijk het volk vertegenwoordigen. In een wereld met zoveel verschillende geloven en zoveel verschillende machthebbers die deze geloven dan weer naar eigen inzicht – en vooral eigenbelang – interpreteren, gaat die wereld er ook nooit komen. Droom maar lekker verder, gaat ‘never’ gebeuren.

Wel zijn er landen die in de recente geschiedenis ‘het ideale land’ hebben benaderd. De Scandinavische landen waren héél dicht in de buurt tussen 1950 en 2000. Frankrijk deed z’n best tussen 1950 en 1985 en ja, zelfs ons eigen Nederland leek tussen 1950 en (pak ‘m beet) 1990 een ideaal land. Natuurlijk vielen er ook toen mensen tussen wal en schip en deelde niet iedereen in de welvaart. Het waren jaren zonder woke, deugers, lhbtiq+ en influencers. Je seksuele geaardheid deed er niet toe en hoefde helemaal niet specifiek genoemd te worden om te worden geaccepteerd. Niemand maakte voor je uit wat je mocht zeggen en tegen wie je dat mocht zeggen. Respect voor een anders mening was doodnormaal. Communiceren deed je vooral door met anderen te praten, in plaats van iets gevoelloos te twitteren of te appen. Avontuur was nog avontuur en geen geregistreerde onderneming met allerlei ingebouwde veiligheden. De jaren van love, peace en héél goede muziek. ‘Toen was geluk nog heel gewoon’, omschrijft het gevoel nog het best. Politici bemoeiden zich nog met politiek en niet met marketing en ‘winstmodellen’. Met vallen en opstaan leerde je veel meer dan met het pamperen en ‘ach wee’ van vandaag de dag. Ja natuurlijk waren er in die jaren ook demonstaties. Ook in die jaren probeerden we dingen te verbeteren. Het waren ‘andere’ demonstraties, resultaatgericht !

Van degenen die toen demonstreerden voor een nog betere maatschappij, voor een nog betere wereld, trekken er veel nu volgevreten en met een vette bankrekening aan belangrijke – maar vooral zichzelf verrijkende – touwtjes. Idealisten; ze bestaan bijna niet meer en in mijn optiek is een idealist iemand die zaken voor iedereen beter probeert te maken, ook als dat betekent dat hij – of zij – daar zelf iets voor moet inleveren. Nee, niet iedereen – dat moet je er tegenwoordig dan ook gelijk achter zetten, want ook de tijd van ‘wie de schoen past’ is voorbij – maar helaas wel heel veel. Eerste levensbehoeften werden door de staat geregeld; gezondheidszorg, wonen, openbaar vervoer, energie. Er werden geen miljarden winsten op gemaakt ten koste van de burger. In het basisonderwijs werd nog een daadwerkelijke basis gelegd voor de rest van je leven. Ja, zelfs de belastingdienst was nog betrouwbaar. We zijn na de jaren van ‘Big brother is watching You sometimes’ beland in de jaren van ‘Big brother is watching You always’. In de jaren van codes, rantsoenen, prijsplafonds, eenheidsworsten, wokers en deugers. We worden geregeerd door mensen die we normaal gesproken onze hond nog niet zouden laten uitlaten.

De ideale wereld is verder weg dan ooit. Het enige land dat die ideale wereld nog een beetje benadert is op dit moment Denemarken. Niet het welvarendste Scandinavische land – daarin gaan Noorwegen, Zweden en Finland nog voor, maar wél het meest democratische in ieder geval. Nee, het is helaas geen voorbeeld voor andere machthebbers. Het is juist de doorn in hun ogen !

Laten we eerlijk zijn: In de échte ideale wereld rijdt iedereen motor. Geniet iedereen van natuur en vrijheid. Kent niemand armoede en heeft iedereen levend wezen gelijke rechten. Kijk; dat zijn sprookjes natuurlijk ! Ach…zodra ik opstap ben ik al het bovenstaande vergeten en kloppen alleen de woorden vrijheid, natuur en respect nog tegen mijn schedeldakkie. Het is nog steeds zowel mijn ‘old world order’ als mijn ‘new world order’ !